Jandy Nelson - "I'll give you the sun"

Wydawnictwo: gyldendal

Ilosc stron: 424

Rok wydania: 2015

Jezyk: norweski

To chyba jedna z najbardziej zyciowych ksiazek, jakie czytalam. Lubie takie ksiazki. Lubie ksiazki opowiadajace o prawdziwym zyciu, udrekach, problemach, wyborach, ktore moze spotkac kazdy z nas. Lubie ksiazki rozciagniete w czasie. To jest chyba moj glowny problem z kryminalami, ktore zwykle opowiadaja tylko to, co ma zwiazek ze zbrodnia. Cala ksiazka kreci sie w okol tego jednego momentu. Ugh.
I'll give you the sun to ksiazka kierowana glownie dla nastolatkow, ale uwazam, ze osoby dorosle rowniez by ja polubily.

Historia jest opowiadana z dwoch perspektyw, Noah opowiada o przeszlosci, gdy Jude i on mieli po 14 lat i byli nierozlaczni. Jude opowiada o czasie terazniejszym, gdy ona i Noah maja po 16 lat i cos sie miedzy nimi popsulo. Mozna to rowniez podzielic jako przed wypadkiem i po wypadku. Ciezko strescic fabule, poniewaz opowiada ona wiele historii z zycia dwoch nastolatkow. Osobowosci glownych bohaterow sa nakreslone bardzo wyraznie, mamy wrazenie, ze znamy ich osobiscie. Noah jest dziwny. Jest delikatny i niesmialy. Nieprzerwanie tworzy w glowie rysunki otaczajacego go swiata. Nie jest lubiany przez rowiesnikow i, co najwazniejsze, jest gejem. Jude, wczesniej nieustraszona i lubiana, po tragedii zmienia sie nie do poznania. Jest cicha i nieufna. Nosi za duze ubrania, aby nikt nie mogl dostrzec jej kobiecych ksztaltow. Obciela wlosy. Chowa sie.

There should be a horn or gong or something to wake God. Because I’d like to have a word with him. Three words actually: WHAT THE FUCK?!

Ksiazka opowiada o zmaganiach, jakie rodzenstwo napotyka w swoim zyciu.  Pragnieniu bycia akceptowanym i kochanym, zlych wyborach, zemscie, przebaczeniu. Bardzo podoba mi sie przeplatanie rozdzialow Noah i Jude, tym sposobem mamy mozliwosc poznania jednej historii, z dwoch perspektyw. (Ja wiem, ze faworyzowanie jednego bohatera jest okropne, ale zdecydowanie bardziej lubilam Noah. Nie moglam sie doczekac jego rodzialow!). Powiesc napisana jest w pierwszej osobie, wiec dokladnie widzimy, co i jak dzieje sie z ich glowach, jak dochadza do roznych wnioskow, jak mysla. Przed tragedia byli absolutnie nierozlaczni, po tragedii, jak para nieznanych sobie ludzi. Czy znajda ponownie wspolne porozumienie? Czy wybacza sobie bledy przeszlosci?

Reality is crushing. The world is a wrong-sized shoe. How can anyone stand it?

Jandy Nelson zrobila kawal dobrej roboty. Jej ksiazka jest jak muzyka. Napisana spiewnie, piekne zdania ubrane w proste slowa. Pisze lekko na trudne tematy. Podoba mi sie z jaka dokladnoscia opisuje wszystko, co dzieje sie w glowach bohaterow. Nie raz usmiechnelam sie czytajac ksiazke, bo odnajdywalam tam siebie, swoja logike. Historie Noah i Jude pokazuja, jak male klamstwo potrafi wplynac na nasze zycie. Jak nasze osobowoscie ksztaltuja sie na podstawie naszych wyborow zyciowych.
Wszystko w tej powiesci jest dopracowane na ostatni guzik. Wszystko sie trzyma kupy. Kazdy watek jest jakos ze soba polaczony, i mimo, ze jest ich wiele, nie wprowadzaja one haosu. Podoba mi sie odwazne poruszanie tematu homoseksualnosci (ba! nawet mamy jedna romantyczno-prawie-erotyczna homoseksualna scene!).

~ Pepilio

Meeting your soul mate is like walking into a house you've been in before - you will recognize the furniture, the pictures on the wall, the books on the shelves, the contents of drawers: You could find your way around in the dark if you had to

“I love you,” I say to him, only it comes out, “Hey.”
“So damn much,” he says back, only it comes out, “Dude.”
He still won’t meet my eyes.

And even as I'm kissing him and kissing him and kissing him, I wish I were kissing him, wanting more, more, more, more, like I can't get enough, never will be able to get enough.