Danielle Steel - "Palomino"

Wydawnictwo: Amber

Ilosc stron: 400

Jezyk: polski

Data wydania: 26 czerwca 2016
 

Podobal mi sie pomysl i tematyka powiesci, na prawde. Siegajac po nia bylam pelna optymizmu, choc moze powinnam byc bardziej sceptyczna, skoro ksiazka przeceniona z 40 zl na 9 zl. To moje pierwsze spotkanie z ta autorka, i byc moze niestety ostatnie. Jednak przemeczylam ta ksiazke do konca, glownie ze wzgledu na sentyment chyba. Mam slabosc do konskiej, westernowej tematyki. Uwielbiam! Wiec co mi nie pasowalo w powiesci Danielle Steel?

Glowna autorka, Samantha bardzo przezywa rozstanie z mezem. Kobieta jest w kwiecie wieku, piekna, urocza itd itd. Ma dobra prace i dobra place. Duze mieszkanie w centrum Nowego Jorku, uzadzone dokladnie tak, jak sobie zamarzyla. Jednak bez meza nic nie mialo sensu. Samantha bierze polroczny urlop, aby spedzic troche czasu z dawna przyjaciolka na ranczu w Kalifornii. To tam odkrywa na nowo milosc do koni, zaczyna doceniac wiejskie, proste zycie i prawdziwych przyjaciol. Rowniez tam jej serce zostaje zlamane po raz kolejny. Gdy Sam wraca do Nowego Jorku, nic juz nie jest takie same. Kobieta nie jest przekonana, gdzie jest jej miejsce na ziemi. Dodatkowo Sam ulega wypadkowi, po ktorym musi na nowo odnalezc sens zycia.

Opowiesc niby w jakims stopniu jest o odnajdywaniu siebie. O radzeniu sobie w trudnych sytuacjach, pozytywnym mysleniu. Jednak duzo irytuje w tej ksiazce, oj duzo. Pierwsza rzecz, ktora rzucila mi sie w oczy to to, ze glowna bohaterka nie posiada absolutnie zadnych wad. Jest piekna, mila, silna, odwazna, wszyscy jej pragna, wiedzie jej sie dobrze w pracy... I tak az do porzygu. Autorka za bardzo wyidealizowala glowna bohaterke. Rowniez jej pseudonim: palomino, jest naduzywany. Nie wiem, czy to brzmi tak sztuczno za sprawa nieudolngo tlumaczenia, czy po prostu tak powiesc byla napisana. Awkward.
Glowna bohaterka poszukuje przez kilka lat mezczyzny, ktorego znala trzy miesiace. To juz mi podsmiarduje obsesja. Jezdzi po kazdym ranczu, jakie znajdzie w Ameryce. No a swoja droga miedzy Sam, a jej nowym facetem, juz po dwoch tygodniach byla wielka milosci i slowa "Kocham Cie" co drugie zdanie. Szybko poszlo.
Jeszcze irytowalo mnie to, ze bohaterka zwraca sie za pieszczotliwie do kazdej napotkanej osoby. "Kochanie", "skarbie", glaskanie po policzku. Ja rozumiem, ze mozna sie tak odezwac do przyjaciela od czasu do czasu, ale nie w kazdej rozmowie!

Jednak ksiazka nie byla tragiczna. Druga polowe ksiazki przeczytalam nawet z jako takim zainteresowaniem. No i bardzo mi odpowiadaly opisy przyrody, koni i kowboi. Bardzo lubie takie klimaty.

Ksiazka odpowiednia jako odskocznia. Ot proste czytadelko, zeby sie troche poirytowac i pomarzyc o dzikim zachodzie.


PS. Nie mam niestety za bardzo jak dodac zdjecia w tej chwili, pojawia sie jednak one, gdy wroce do domu i bede miala dosteo do duzego laptopa :)


~ Pepilio